ඇය සිටියෙ බසයේ කෙළවර
දිරා ගිය සළුවකින් සැරසී
තිලකයක් හිස දරා
බුලත් පැහයෙන් දෙතොල් රතුවෙන්
කඩමල්ලක් අතින් ගෙන
දැනට වසර දෙකකට එකහමාරකට පෙර
මම ඔබව මේ බසයේ හෝ
වෙනත් බසයක දුටුවා නම්
මම කෙතරම් බිය වනවාද
ඔබටත් දරුවන් සිටිනව ඇති
ඔබටත් දෙවියන් සිටිනවා ඇති
ඔබටත් සිහිනයන් පෙනෙනවා ඇති
ඔබටත් වේදනාව දැනෙනවා ඇති
නමුත් හිසට වහලක් නැතුව ඇති
යැයි මම සිතනව ඇති
ඒත් දැන් මම ඔබට බිය නොවෙමි
මොකද දැන් යුද්ධය අවසානයි
ඔබ තව දුරටත් මට තර්ජනයක් නොවෙයි
No comments:
Post a Comment